شمع و گل و پروانه
یاران مه و پیمانه
بنشسته ام در شادی
در بزمه من مستانه
می خنده زد در جامم
دنیا بود برکامم
می خنده زد بر جامم
دنیا بود برکامم
برده بهار ای ساقی
از دل قرارای ساقی
زان باده اتش گون
جامی بیار ای ساقی
می خنده زد بر ….بر کامم
گر چه دل ازخاموشم
چون جام می در جوش ام
هم رفته دل از دستم
هم رفته از سر کوشم
رقصِ گل و پروانه بین
در گل رخ جانانه بین
افسانه خوان مرغه چمن ( ادامه )
با نغمه مستانه بین
بزمه چمن زیبا شد
تا جشن گل برپا شد
در سینه شاد افسا کن
دیرینه شاد افسا شد
گل رود به بوی گلها
به چمن ز دل شکیبم ام
تو از ان رخِ فریبا
چه دهیدی گر فریبم
مرو از کنار من
که تویی بهاره من
مرو از کنار من
که توئی بهاره من
