روزا با تو زندگی رو پر از قشنگی میبینم
شبا به یاده تو همش خوابای رنگی میبینم
چشم تو رنگ عسل توی چشم تو نگاه
مثل شاه بیت غزل
لب تو غنچه ی نیمه بازه باغ
تن تو آتیش سوزنده ی داغ
قد تو مثل سپیداره بلند
دل تو نرم تر از صبح پرند ( ادامه )
قرمزیه لبای تو تو هیچ مداد رنگی نیست
خودت تو آیینه ها ببین رنگ که به این قشنگی نیست
شاخه گل حیاط ما به آب و رنگش مینازه
اما تو که خونه باشی هی پیش تو رنگ میبازه
