پُولدار که باشی…
بَرف بَهانه ای میشَوَد بَرایِ
لِباس نُو خَریدَن،
با دوستان به اِسکی رَفتَن،
تَفریح کَردن و از زِندِگی لِذّت بُردَن…
اما خُدا نَکُنَد فَقیر باشی و بَرف ببارَد…
از بیکار شُدَنِ پِدَرِ کارِگرَت بِگیر ،
تا غَمِ پاره بُودَن کَفشهایَت،
و چِکّه کَردَنِ سَقفِ خانه اَت…
ﭼﺮﺍ ﺑﺎﻳَﺪ ﭘُﻮﻝ ﺗَﻌﻴﻴﻦ ﻛُﻨَﺪ ،
بَرف ﻧِﻌﻤَﺖ ﺍَﺳﺖ ﻳﺎ ﻋَﺬﺍﺏ…!؟
